ΓΙΑΤΙ Ο «ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ» ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ EINAI TO ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΟΠΙΟ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

 

 

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

---

Στην παρούσα ανάρτηση, θα παρατεθούν τα πορίσματα στα οποία είχαν καταλήξει οι εβραίοι μετανάστες επιστήμονες στις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1940 λόγω της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη, Paul Lazarsfeld (1901-1976), κοινωνιολόγος και μαθηματικός από την Αυστρία και Robert Merton, (1910-2003), πατέρας της σύγχρονης κοινωνιολογίας με καταγωγή από τη Ρωσία, και θα διερευνηθεί με ποιο τρόπο τα συμπεράσματά τους επαληθεύτηκαν στην εποχή των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Θα αναλυθούν οι όροι «ακτιβισμός του τεμπέλη» ή «ακτιβισμός του καναπέ», που έχουν μεν εξελιχθεί από εκείνη την εποχή, ωστόσο εξακολουθούν να διατηρούν τον ίδιο συναισθηματικό αντίκτυπο και επιχειρήματα σχετικά με το κατά πόσον μπορούν να μετριαστούν οι αρνητικές επιπτώσεις τους.

Τέλος, θα εξηγηθεί τι ρόλο έπαιξαν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σε πολιτικά κινήματα όπως το πασίγνωστο Occupy Wall Street και τα (made by USAID) ¹ πραξικοπήματα των «Αραβικών ανοίξεων», αντλώντας από την έρευνα δύο τεχνοκοινωνιολόγων νεώτερης γενιάς, την καθηγήτρια κοινωνιολογίας Zeynep Tüfekçi και τον καθηγητή κοινωνιολογίας της δημοσιογραφίας Sakir Esitti.

Και στο βάθος… Σχολή της Φρανκφούρτης
 

Οι Lazarsfeld και Merton στο πρωτοποριακό δοκίμιό τους του 1948 με τίτλο Mass communication, popular taste and organized social action (Μαζική επικοινωνία, λαϊκές προτιμήσεις και οργανωμένη κοινωνική δράση), έγραψαν για τη δυνητική δύναμη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, συγκρίνοντας τη δύναμη του ραδιοφώνου με τη δύναμη της ατομικής βόμβας.

Σημειωτέον, ότι οι δύο προαναφερθέντες έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο ως «σοσιαλιστές επιστήμονες» στις κατευθυνόμενες έρευνες για την καταστολή των μαζών του γερμανικού Ινστιτούτου για την Κοινωνική Έρευνα του πανεπιστημίου Γκαίτε της Φρανκφούρτης που έμεινε ευρέως γνωστό και διάσημο υπό τον άτυπο όρο «Σχολή της Φρανκφούρτης».

Οι Lazarsfeld και Merton θεωρούσαν ότι η τεράστια επιρροή των ΜΜΕ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για καλό ή για κακό, αλλά χωρίς επαρκή έλεγχο, το πιθανότερο είναι ότι θα συνέβαινε το τελευταίο.

Σε εκείνο το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση The Communication of Ideas του Ινστιτούτου Θρησκευτικών και Κοινωνικών Σπουδών επινόησαν τον όρο «ναρκωτική δυσλειτουργία» (Νarcotizing Dysfunction) που όρισαν ως την αρνητική παρενέργεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δηλαδή την επί της ουσίας, υπνωτιστική επίδρασή τους σε ένα άτομο, προειδοποιώντας ότι αυτή η δυσλειτουργία μπορεί να αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να αναλάβουν οποιεσδήποτε αποτελεσματικές δράσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους όταν καταπατώνται.

Και δεδομένου ότι εξαιτίας των ΜΜΕ ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος αφιερώνεται στην ανάγνωση και την ακρόαση πληροφοριών, τελικά ο χρόνος που απομένει για οργανωμένη πολιτική και κοινωνική δράση είναι ελάχιστος έως μηδενικός. Και πράγματι, αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των Lazarsfeld και Merton: «Ο πολίτης απατάται πιστεύοντας ότι γνωρίζοντας απλώς τα προβλήματα της καθημερινότητάς του θα μπορέσει να κάνει κάτι για αυτά. Αν και είναι πλήρως ενημερωμένος, αν και ανησυχεί, και έχει κάθε είδους ιδέες για το τι πρέπει να γίνει, τελικά το μόνο που κάνει αφού τελειώσει το δείπνο του, ακούσει τα αγαπημένα του ραδιοφωνικά προγράμματα και διαβάσει τη δεύτερη εφημερίδα της ημέρας, είναι να πάει για ύπνο». (Σημ.: Τότε η τηλεόραση δεν ήταν ακόμα μαζικά διαδεδομένη).

«Χωνεύοντας» λοιπόν απλώς πλήθος πληροφοριών (οι περισσότερες από τις οποίες μας είναι άχρηστες, αν προσθέσουμε και τον καταιγισμό διαφημίσεων που σήμερα πια πασεισφρέει διαρκώς ανάμεσα στα ενημερωτικά άρθρα ή βίντεο) αισθανόμαστε σαν να έχουμε κάνει «κάτι».

Προσέξτε τη λειτουργία του μηχανισμού της ναρκωτικής δυσλειτουργίας: Δεδομένου ότι ο θεατής/ακροατής έχει ξοδέψει όλη την ενέργειά του για να ενημερωθεί [πολιορκούμενος και από πληθώρα διαφημίσεων], δεν του έχει απομείνει καθόλου άλλη, ώστε να πάρει οποιαδήποτε απόφαση ή να αναλάβει συγκεκριμένες δράσεις στον πραγματικό κόσμο.

Οι Lazarsfeld και Merton προειδοποίησαν ότι η αύξηση των δόσεων μαζικής επικοινωνίας μπορεί να μετατρέψει τους πολίτες από ενεργούς, σε εντελώς παθητικούς, και πράγματι αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε μείζονα κλίμακα εξαιτίας της παγκόσμιας εξάπλωσης του διαδικτύου και των έξυπνων κινητών τηλεφώνων.

Ναρκωτική δυσλειτουργία και αμερικανικό Deep State
 

Στο σημείο αυτό θα επισημάνω ότι οι περισσότεροι κοινωνιολόγοι και ψυχίατροι του μεσοπολέμου που προέρχονταν από την Ευρώπη και μεγαλούργησαν στις ΗΠΑ ήταν εβραϊκής καταγωγής και εργάζονταν άοκνα πάνω σε έρευνες για την αδρανοποίηση και τον υπνωτισμό των μαζών, στην κυβερνητική επιστήμη (cybernetics), στις ανθρώπινες κοινωνίες ως συστήματα κυβερνητικής, στην εφαρμογή ψυχιατρικών μεθόδων σοκ στις κοινωνίες και σε συστήματα στατιστικών που οι ίδιοι κατηγοριοποιούσαν σύμφωνα με τις εντολές των χρηματοδοτών τους.

Ποια είναι η εξήγηση αυτής της εμμονής καθυπόταξης των συνανθρώπων τους;

Λόγω της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη οι εβραίοι επιστήμονες χρηματοδοτούνταν από εβραϊκούς οργανισμούς και λόμπι, όπως η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή (American Jewish Committee), η Εβραϊκή Επιτροπή Εργασίας (Jewish Labor Committee) καθώς και από το φιλοσιωνιστικό ίδρυμα Ροκφέλλερ κ.ά. έχοντας εντολή να προσέξουν την άνοδο του ναζισμού. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ήταν παρά η επιφανειακή δικαιολογία. Στόχος ήταν να εξαλειφθούν οι αντιδράσεις για την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και αργότερα για την επιβολή παγκόσμιας σιωνιστικής κυριαρχίας.

Μέσω των ερευνών όμως εκείνης της εποχής προέκυψαν συγκλονιστικά συμπεράσματα για το πώς μπορεί να χειραγωγηθούν και να αδρανοποιηθούν δίχως συλλήψεις, βασανιστήρια ή δολοφονίες ακόμα και οι ενεργοί πολίτες.

Ο Lazarsfeld που υπήρξε διευθυντής του Γραφείου Εφηρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Κολούμπια, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου διηύθυνε το περιβόητο Radio Project στις ΗΠΑ και υπήρξε προϊστάμενος του έτερου διάσημου μέλους της Σχολής της Φρανκφούρτης Theodor Adorno, ο οποίος λάνσαρε το πονηρό αφήγημα της «Αυταρχικής Προσωπικότητας» και του «αντισημιτισμού» και που αργότερα έγινε διευθυντής του ίδιου προγράμματος.

Το Radio Project ήταν ένα πρόγραμμα που μελετούσε τις συνέπειες των ΜΜΕ, και ιδιαίτερα τη ναρκωτική δυσλειτουργία που προκαλούν στις ανθρώπινες κοινωνίες, φαινόμενο που τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον των σιωνιστών καθώς εξυπηρετούσε ιδιαιτέρως τη βούληση της εγκαθίδρυσης ενός παγκόσμιου σιωνιστικού κράτους που η ηγεσία του θα παρέμενε ανενόχλητη από τις διαμαρτυρίες των «υπηκόων» του διότι πολύ απλά όντας απασχολημένοι στο να αφομοιώσουν τον καταιγισμό πληροφοριών, δεν θα τους έμενε καθόλου χρόνος να αντιδράσουν στην καταπίεση που θα υφίσταντο.

Ούτε αστυνομία, ούτε δακρυγόνα, ούτε συλλήψεις, φυλακίσεις και βασανιστήρια. Οι μεγάλες μάζες πολύ απλά μέσω της ναρκωτικής δυσλειτουργίας δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αντιδράσουν κατά των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Για να καταλάβουμε μάλιστα πώς δομήθηκε σιγά σιγά το βαθύ αμερικανικό κράτος (Deep State) που είναι κατά βάσιν σιωνιστικό, η πρώτη σύζυγος του Lazarsfeld ήταν η επίσης εβραία ψυχολόγος Mary Jahoda που μαζί με τον επίσης εβραίο ψυχίατρο Nathan Ackerman συνέγραψαν τη μελέτη Antisemitism and Emotional Disorder: A Psychoanalytic Interpretation (Αντισημιτισμός και συναισθηματική διαταραχή: μια ψυχαναλυτική ερμηνεία), 1950, που χαρακτήριζε ψυχοπαθείς όσους ήταν απλώς πατριώτες, βαφτίζοντάς τους εντελώς αυθαίρετα «αντισημίτες». Και οι δύο αυτοί επιστήμονες έγιναν αργότερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του τρομερού για τα απάνθρωπα πειράματά του πάνω σε ανθρώπους Ινστιτούτου Tavistock του Λονδίνου.

Οι περισσότεροι εβραίοι επιστήμονες των κοινωνικών επιστημών που κατέφυγαν στις ΗΠΑ κατά την περίοδο της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη ανήκαν στη Σχολή της Φρανκφούρτης.

Σταδιακά όμως «όλως τυχαίως» τα μέλη της Σχολής έλαβαν θέσεις – κλειδιά σε διάφορα ερευνητικά τμήματα του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ (Office of Strategic Services-OSS, πρόγονο της CIA), του Γραφείου Πληροφοριών του Ναυτικού (Office of Naval Intelligence-ONI) και του Υπουργείου Εξωτερικών, διαμορφώνοντας το λεγόμενο βαθύ αμερικανικό κράτος μαζί με μέλη των τεκτονικών στοών που ήταν ενεργές ήδη από την εποχή του προέδρου Ουάσινγκτον και της Αμερικανικής Επανάστασης.

(* Διαβάστε περισσότερα για τη Σχολή της Φρανκφούρτης και για το πότε, πώς και γιατί κατασκευάστηκε ο όρος «αντισημιτισμός» στο βιβλίο μου «Τι είναι και τι επιδιώκει ο μετανθρωπισμός», μέρος Γ΄, εκδ. Μιχάλη Σιδέρη):

Η ψευδαίσθηση της πολιτικής δράσης στα Social Media
 

Καθώς λοιπόν πενήντα χρόνια πριν από την εμφάνιση του διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης τα αποτελέσματα των ερευνών των Lazarsfeld και Merton έγιναν γνωστά στους αρμόδιους κύκλους, είναι επιτακτική ανάγκη να αντιληφθούμε ότι αυτή η θεωρία πράγματι ισχύει σε στην εποχή της επιταχυνόμενης μαζικής συνδεσιμότητας.

Αν ανήκετε σ’ αυτούς που «ποστάρουν» καθημερινώς φωτογραφίες, σκιτσάκια ή αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης επί παντός επιστητού ή αναπαράγετε ή γράφετε διαρκώς οι ίδιοι λιβέλους κατά της κυβέρνησης και γενικότερα κατά της ανομίας, της βίας, της εγκληματικότητας και της διαφθοράς και επαναλαμβάνετε τα απολύτως αναποτελεσματικά «Ξυπνήστε επιτέλους», «σανοφάγοι», «πρόβατα», «μπεεεεε» κ.ά, και δεν βλέπετε απολύτως καμμία πολιτική αλλαγή, αλλά δεν συμμετέχετε σε κάποια οργανωμένη κίνηση και δεν έχετε φυσική παρουσία, τώρα μπορείτε να καταλάβετε το γιατί «δεν γίνεται τίποτε» και «δεν κουνιέται φύλλο»: διότι εσείς οι ίδιοι είστε μέρος του προβλήματος και εξυπηρετείτε την διαιώνιση του ολοκληρωτισμού.

Χιουμοριστικό σκίτσο που αποδίδει πολύ επιτυχημένα την ψευδαίσθηση εκατομμυρίων χρηστών των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης ότι είναι πολιτικά ενεργοί και… πολεμούν την εξουσία με διαδικτυακούς λιβέλους και τίποτε άλλο.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν πέφτουν με αγανακτισμένα post, βρισιές, «μου αρέσει» και «κοινοποιείστε».

Ιδού γιατί:

Ο καθηγητής Esitti στο δοκίμιό του με τίτλο Narcotizing Effect of Social Media (2016), προειδοποιεί ότι «η ανάρτηση πολιτικών ζητημάτων σε πλατφόρμες αυτού του είδους μπορεί να δώσει στον χρήστη μια ψευδαίσθηση ολοκλήρωσης και να χρησιμεύει ως εργαλείο που ικανοποιεί τον εαυτό του και ναρκώνει τους συμμετέχοντες» (σελ. 1025).

Όπως επισημαίνει, ο αγγλικός όρος slacktivism, που είναι ο συνδυασμός των λέξεων «slacker» (τεμπέλης) και «activism» (ακτιβισμός) και σημαίνει ακτιβισμός του τεμπέλη, είναι ο σύγχρονος όρος για τη θεωρία της ναρκωτικής δυσλειτουργίας, καθώς ο κίνδυνος των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το ότι λειτουργούν ως εσφαλμένη και παραπλανητική εναλλακτική της πραγματικής πολιτικής συμμετοχής.

Παρόμοιοι όροι που απηχούν τη θεωρία της ναρκωτικής δυσλειτουργίας στην εποχή των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης είναι clicktivism, ακτιβισμός του καναπέ ή πολιτική δράση του καναπέ.

Αυτοί οι όροι αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι που νομίζουν ότι «συμμετέχουν» σε πολιτικές δράσεις μέσα από την άνεση του σπιτιού τους πιστεύοντας ότι «τα δίνουν όλα», στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να δώσουν μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και να κάνουν κλικ στην ένδειξη «αποστολή» (send) προκειμένου να συμμετάσχουν σε ένα ηλεκτρονικό ψήφισμα ή σε έναν συγκεκριμένο σκοπό.

Ο Esitti γράφει χαρακτηριστικά:

«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν στα άτομα την ευκαιρία να εκφράσουν τις ιδέες, τα συναισθήματα και τις δυσαρέσκειές τους στον κυβερνοχώρο. Στην περίπτωση αυτή, (αν εφαρμόσουμε την προσέγγιση της ναρκωτικής δυσλειτουργίας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης) η έκφραση ιδεών, συναισθημάτων και οι δυσαρέσκειες στον κυβερνοχώρο μπορεί να κάνουν τους χρήστες να αισθάνονται ότι έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Πιο ξεκάθαρα, η έκφραση συναισθημάτων μέσω αποστολής μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, tweets ή αναρτήσεων θα μπορούσε να χρησιμεύει για αυτοϊκανοποίηση.

»Συνεπώς, η κοινωνική συνείδηση ​​των ατόμων «παραμένει πεντακάθαρη»
(όπως ακριβώς τόνισαν οι Lazarsfeld και Merton προ πολλού) εφόσον και
ανησυχούν, και ενημερώθηκαν και εξέφρασαν τα συναισθήματά τους για το θέμα.

»Σε αυτή την περίπτωση, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μπορούν να θεωρηθούν ως «κοινωνικό ναρκωτικό» ή «το νέο όπιο των σύγχρονων κοινωνιών». Γιατί γνωρίζοντας, ανησυχώντας και εκφράζοντας συναισθήματα στον κυβερνοχώρο, δεν σημαίνει ότι ακολουθούνται πάντα από εκτός σύνδεσης συμμετοχή και ενέργειες στον πραγματικό κόσμο.

»Οι άνθρωποι είναι πιο ισχυροί όταν έχουν φυσική παρουσία στους δρόμους και συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Επομένως, η ανάρτηση ορισμένων πληροφοριών, η κοινή χρήση εικόνων, ο σχολιασμός στο Facebook ή το retweet μιας ανάρτησης στο Twitter (σήμερα Χ), η σύντομη εμφάνιση κάποιας φαινομενικής ανησυχίας, όπως άλλωστε δήλωναν οι Lazarsfeld και Merton, γίνονται ο τρόπος να έχουν οι άνθρωποι ήσυχοι τη συνείδησή τους».

Ο νομικός Ryan Budish, ειδικός σε θέματα διακυβέρνησης τεχνητής νοημοσύνης και λογοκρισίας διαδικτύου και νυν υπεύθυνος Απορρήτου και Δημόσιας Πολιτικής του Meta, σε άρθρο του με τίτλο Click to change: Optimism despite online activism’s unmet expectations (Κλικ για την αλλαγή: Αισιοδοξία παρά τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες του διαδικτυακού ακτιβισμού), 2012, τονίζει ότι «αυτή η διαδικασία μειώνει δραματικά το κόστος συμμετοχής, καθιστώντας τη συμμετοχή σε μια διεκδίκηση, ασήμαντη υπόθεση. Έτσι, μία οργάνωση μπορεί εύκολα να υποστηρίξει ότι έχει χιλιάδες ή εκατομμύρια μέλη, των οποίων ωστόσο η μοναδική συνεισφορά δεν είναι τίποτα άλλο από την παροχή μιας διεύθυνσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου» (σελ. 750).

Με άλλα λόγια, επειδή στον διαδικτυακό κόσμο απαιτείται λιγότερη προσπάθεια για να εμπλακούμε πολιτικά, μπορεί να νιώθουμε ότι συνεισφέρουμε πολύ σε μια πολιτικοκοινωνική διεκδίκηση, ενώ επί της ουσίας δεν κάνουμε απολύτως τίποτε.

Η δε μελέτη των Kirk Kristofferson, Katherine White, και John Peloza, με τίτλο The Nature of Slacktivism: How the Social Observability of an Initial Act of Token Support Affects Subsequent Prosocial Action (Η φύση του ακτιβισμού του καναπέ: Πώς η κοινωνική παρατηρησιμότητα μιας αρχικής πράξης συμβολικής υποστήριξης επηρεάζει την επακόλουθη προκοινωνική δράση), 2014, επισημαίνει ότι «τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ενθαρρύνουν μορφές διαδικτυακού ακτιβισμού χαμηλής προσπάθειας (π.χ. συμβολική υποστήριξη, όπως retweet ή αλλαγή φωτογραφιών προφίλ) που υποκαθιστούν και καταστέλλουν τις μακροπρόθεσμες προσπάθειες των πραγματικών ακτιβιστών» (σελ. 1150).

Μ’ άλλα λόγια, η εικονική «υποστήριξη» ισοδυναμεί με το απόλυτο ΤΙΠΟΤΕ.

Για να το πω πιο κυνικά, ο ακτιβισμός του καναπέ μας κάνει να νιώθουμε ότι συνεισφέρουμε σημαντικά στα ζητήματα που μας ενδιαφέρουν ενώ, στην πραγματικότητα, έχουμε ελάχιστο έως καθόλου αντίκτυπο και υπονομεύουμε τις προσπάθειες των ακτιβιστών που δρουν στον πραγματικό κόσμο.

Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται ζοφερό, πολλοί μελετητές έχουν ωστόσο μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση: για παράδειγμα, οι κοινωνιολόγοι Terence McDonnell, Sarah Neitz και Marshall Taylor στη μελέτη τους με τίτλο Armchair Citizenship and Ontological Insecurity: Uncovering Styles of Media and Political Behavior (Πολίτες πολυθρόνας και οντολογική ανασφάλεια: αποκάλυψη στυλ μέσων ενημέρωσης και πολιτική συμπεριφορά), 2023, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «υπάρχει μια κατηγορία πολιτών στους οποίους δόθηκε η ευκαιρία να εμπλακούν πολιτικά στο διαδίκτυο, διαφορετικά δεν θα είχαν εμπλακεί καθόλου» (σελ. 2).

Η μελέτη προβλέπει ότι όσοι εμπίπτουν στην κατηγορία των «πολιτών του καναπέ»
συνδέονται συνήθως με την εμπειρία της οντολογικής ανασφάλειας, υποδηλώνοντας ότι η συμπεριφορά τους ως πολίτες του καναπέ αντανακλά με μεγαλύτερη ακρίβεια την αίσθησή τους ότι «ο κόσμος κινείται πολύ γρήγορα γύρω τους» και αδυνατούν να τον παρακολουθήσουν.

Αυτή η κατηγορία νιώθει ανακούφιση περισσότερο στους διαδικτυακούς χώρους, παρά στους πραγματικούς όπου νιώθει άγχος. Σε αυτή την περίπτωση, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μπορεί να αποτελέσουν γι’ αυτούς καταφύγιο.

Σύμφωνα με την προαναφερθείσα μελέτη «αν και είναι πιθανόν οι Lazarfeld και Μerton να είχαν δίκιο στο ότι το να είναι κανείς ενημερωμένος μερικές φορές αποτρέπει την πολιτική κοινωνική δράση, αυτό δεν οφείλεται απαραίτητα στο ότι η πολιτική συνείδηση των πολιτών του καναπέ ναρκώνεται, αλλά πιθανότατα στο ότι αυτή η νάρκωση είναι αντανάκλαση του γεγονότος ότι δεν διαθέτουν αρκετό πλαίσιο ή αυτοπεποίθηση ώστε να γνωρίζουν πώς να ενεργούν» (σελ. 13-14).

Όσον αφορά την προδομένη πατρίδα μας, κρίνοντας από την κάθετη πτώση του διανοητικού επιπέδου και της ποιότητας υπηρεσιών σε κάθε τομέα της ζωής που καθιστά πλέον τη λειτουργία της δυσλειτουργική και υπονομεύει ακόμα και την ύπαρξή της, συνάγουμε ότι σήμερα πια η πλειοψηφία των Ελλήνων «πολιτών» ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία (έχουν γίνει ανερμάτιστοι), και επιπλέον, δεν είναι πλέον Έλληνες το γένος, αλλά «ελληνοποιημένοι», ένα συνονθύλευμα αλλογενών ατόμων δίχως κοινές ιστορικές, θρησκευτικές, γλωσσικές και πολιτιστικές ρίζες, με μόνο στόχο τη δυνατότητα καταναλωτισμού…

Δίνοντας περαιτέρω έμφαση στις θετικές επιδράσεις των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στην πολιτική δέσμευση, η Zeynep Tüfekçi στο βιβλίο της Twitter and Tear Gas: The Power and Fragility of Networked Protest (Τουΐτερ και δακρυγόνα: Η δύναμη και η ευθραυστότητα της διαδικτυακής διαμαρτυρίας), 2017, διερευνά τον ρόλο που έχουν παίξει τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης στην κοινωνική και την πολιτική οργάνωση.

Η Tüfekçi εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους μας ωφελούν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Οι ψηφιακές τεχνολογίες συνδεσιμότητας επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον χώρο και τον χρόνο· αλλοιώνουν την αρχιτεκτονική του κόσμου… Δεν χρειάζεται πλέον να έχετε έναν τηλεοπτικό σταθμό ή να είστε εκδότης μιας εφημερίδας για να κάνετε ένα βίντεο ή ένα άρθρο διαθέσιμο σε εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπους» (σελ. 155).

Όσον αφορά την κοινωνική δράση, υποστηρίζει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα ανεκτίμητο εργαλείο για τους πολίτες της εργατικής τάξης ώστε να σχηματίσουν ένα ενοποιημένο μέτωπο ενάντια στο 1% των ελίτ.

Το παράδειγμα του κινήματος Occupy Wall Street
 

H Tüfekçi, η οποία συμμετείχε στο κίνημα Occupy Wall Street (Καταλάβετε την Γουώλ Στρητ), υπενθυμίζει ότι παρόλο που αυτό το κίνημα αντιμετώπιζε ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα στα δυτικά έθνη που είναι το χάσμα πλούτου και θα έπρεπε να ήταν πρώτη είδηση, αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό.

Υπενθυμίζει ότι το κίνημα διασώθηκε από «σελίδες στο Facebook και λογαριασμούς Twitter φτιαγμένους πρόχειρα, που μοιράζονταν ειδήσεις, φωτογραφίες και βίντεο από τις διαδηλώσεις του, ακόμη και ζωντανή μετάδοση των γενικών συνελεύσεών του και ότι μέσω αυτών των πλατφορμών το κίνημα κέρδισε αρκετή προσοχή ώστε να γίνει πρωτοσέλιδο ειδήσεων» (σελ. 244).

Μέσω αυτών των διαδικτυακών χώρων, οι συμμετέχοντες στο κίνημα μπορούσαν να συζητήσουν κριτικά τα θέματα της ανισότητας του πλούτου ενώ κέρδιζαν δυναμική με κάθε follow, like και share.

Καθώς το κοινό για συζήτηση μεγάλωνε, παρά τις προσπάθειες των «ελεγκτών» αλήθειας (fact checkers) των κυρίαρχων ΜΜΕ να παρουσιάσουν το κίνημα ως μη σοβαρό και ακίνδυνο, η σοβαρότητα του θέματος, όπως διατυπώθηκε και πλαισιώθηκε από τους ακτιβιστές, τελικά διέρρηξε το αφήγημα «ασφαλείας» των κυρίαρχων ΜΜΕ.

Οι δημοσιογράφοι πήραν αυτή την ιστορία και αναζωπυρώνοντας τη φλόγα του κινήματος, τόνισαν το βασικό μήνυμά του: ότι το 1% κατέχει πλούτο όσο κατέχει το 99%.

Ωστόσο, η Tüfekçi παραδέχεται ότι παρά τα επιτεύγματα του κινήματος στην οργάνωση και τη συγκέντρωση των μαζών, τελικά τα επόμενα τέσσερα χρόνια το κίνημα δεν κατάφερε να επιβάλλει παρά ελάχιστες έως καθόλου ουσιαστικές αλλαγές στην κυβερνητική πολιτική.

Αν και το κίνημα είχε ανέβει πολύ γρήγορα, ωστόσο επειδή δεν διέθετε την οργανωτική υποδομή που απαιτείτο για να γίνουν τα επόμενα βήματα προς την αλλαγή του Κογκρέσου, ούτε επαρκή στρατηγική ικανότητα για να απειλήσει και να διαλύσει τις πολιτικές που προστατεύουν το 1%, άλλο τόσο γρήγορα κατέρρευσε (σελ. 245).

Το παράδειγμα των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης
 

Επιπροσθέτως, ο καθηγητής Sakir Esitti στο δοκίμιό του Narcotizing Effect of Social Media (Οι ναρκωτικές συνέπειες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης), 2016, επεκτείνει αυτήν την κριτική του ακτιβισμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή, όπως αναφέρει, στην «Επανάσταση του Facebook», χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης.

Όπως αναφέρει, στις διαδηλώσεις και τις ταραχές που ξέσπασαν από το 2010 στον αραβικό κόσμο, γνωστές ως «Αραβική Άνοιξη» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα «μακροχρόνια αυταρχικά καθεστώτα», πολλοί δημοσιογράφοι θεώρησαν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ως τον καταλύτη που βοήθησε στην έναρξη του κινήματος.

Όπως και στο κίνημα Occupy Wall Street, ο Esitti υποστηρίζει ότι οι ακτιβιστές της Αραβικής Άνοιξης συγκέντρωσαν την προσοχή του κόσμου, εκπαίδευσαν τους συμμετέχοντες και οργάνωσαν δράσεις, χρησιμοποιώντας τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Υπενθυμίζω ότι οι ταραχές στις οποίες αναφέρεται ο Esitti ξέσπασαν στην Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο, Υεμένη, Συρία και Μπαχρέιν και ήταν η ευκαιρία να ανατραπούν αντίστοιχα οι ηγέτες Μπεν Αλί στην Τυνησία, Καντάφι στη Λιβύη, Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και Σαλέχ στην Υεμένη.

Ωστόσο, στη Συρία η κυβέρνηση Άσαντ δεν ανατράπηκε χάρη στη ρωσική στήριξη, αλλά από τότε βυθίστηκε στον εμφύλιο πόλεμο και άρχισε ο διαμελισμός της που ολοκληρώθηκε μόλις πριν λίγες ημέρες (2024) διότι έχασε τη ρωσική και την ιρανική στήριξη, ενώ στο Μπαχρέιν η «επανάσταση» καταπνίγηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις του βασιλιά που δεν ανατράπηκε.

Αυτό όμως που αποφεύγει να αναφέρει ο Esitti είναι ότι όλες αυτές οι ταραχές ήταν κατασκευάσματα του αμερικανο-ισραηλινού deep state προκειμένου να ανατραπούν όσες κυβερνήσεις ήταν φιλορωσικές και εμπόδιο στα συμφέροντα των σιωνιστικών στρατιωτικο-βιομηχανικών λόμπι στην ευρύτερη περιοχή προκειμένου να δημιουργηθεί μία Νέα Τάξη Πραγμάτων εις βάρος της Ρωσίας.

Και πράγματι, από τότε τρεις απ’ αυτές τις χώρες δεν μπόρεσαν να ορθοποδήσουν και πέρασαν στην κατάσταση του failed state: η Λιβύη, η Υεμένη και η Συρία, ενώ και οι υπόλοιπες δεν είναι σε καλύτερη μοίρα απ’ ότι ήταν πρωτύτερα.

Μετά την Αραβική Άνοιξη ο μύθος της γέννησης επαναστάσεων από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αν και έχει γίνει πιστευτός από πολύ κόσμο, ωστόσο ουδόλως αληθεύει.

Οι ταραχές δεν κατασκευάστηκαν λοιπόν “αυθόρμητα” από καταπιεσμένους ένοπλους Άραβες που κατάφεραν και έγιναν αντάρτες και ως εκ θαύματος εκπαιδεύτηκαν μόνοι τους αποκτώντας τεχνογνωσία στις μάχες και βαρύ οπλισμό.

Εκείνοι που τις σχεδίασαν δεν είχαν στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής των αραβικών λαών, όπερ και εγένετο: η κατάσταση αυτών των χωρών χειροτέρεψε και οι συνέπειες ήταν τεράστια μεταναστευτικά κύματα προς την Ευρώπη που από τότε γονάτισε.

Ποιος λοιπόν ωφελήθηκε; Μα εκείνοι ακριβώς που ωφελούνται και τώρα από τον διαμελισμό της Συρίας.

Γι’ αυτό ο Esitti καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα ότι οι έπαινοι που συγκεντρώνουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σχετικά με την οργάνωση κινημάτων θα πρέπει να εξεταστούν πιο προσεκτικά, από κριτική σκοπιά.

Ενώ αναγνωρίζει ότι τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τη διάδοση της ευαισθητοποίησης και της οργάνωσης των μαζών, προειδοποιεί ότι μπορεί να υπάρξουν «απροσδόκητα» αποτελέσματα. Και αυτά είναι ότι «σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων, οι αυξανόμενες δόσεις μαζικής επικοινωνίας μπορεί να μετατρέψουν τις ενέργειες των πολιτών από ενεργητική συμμετοχή, σε παθητική γνώση» (σελ. 1017-1018).

Πράγματι, με βάση άλλωστε τη θεωρία της ναρκωτικής δυσλειτουργίας το ξόδεμα υπερβολικού χρόνου για αναρτήσεις σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, blogs και tweets για κάθε πολιτικό κίνημα χρησιμεύει ως ναρκωτικό, αντί να πυροδοτήσει απτές δράσεις.

Καθώς οι συμμετέχοντες είναι απασχολημένοι με την κατανάλωση και τη διάδοση περιεχομένου στον διαδικτυακό χώρο, οι ικανότητές τους να σκέφτονται με τρόπους που θα ήταν απαραίτητοι για τη δημιουργία απτής αλλαγής, ναρκώνονται.

Συμπεράσματα
 

Εμπεριστατωμένες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι οποιοδήποτε επαναστατικό κίνημα παρά την αρχική του διάδοση μέσω διαδικτύου, αν δεν διαθέτει φυσική ύπαρξη και οργανωτική υποδομή για να προχωρήσει με αποτελεσματικό τρόπο, δεν πρόκειται να επιβιώσει.

Ενώ τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν τη δυνατότητα να είναι ωφέλιμα ως επικουρικά για τους πολιτικούς ακτιβιστές του πραγματικού κόσμου, δεν μπορούν σε καμμία περίπτωση να αντικαταστήσουν την οργανωμένη κοινωνική δράση.

Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης είναι το σημερινό όπιο των κοινωνιών που μας στερούν την ενέργεια για να κάνουμε οτιδήποτε για να ανατρέψουμε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, τη ληστεία της περιουσίας και του μόχθου μας και την καταστροφή της πατρίδας και των παιδιών μας.

Εγκαταλείψτε λοιπόν εδώ και τώρα τον εικονικό κόσμο και προχωρήστε σε οργανωμένες δράσεις με εκ του σύνεγγυς επαφές στον πραγματικό κόσμο. Μόνο αυτές μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στις κυβερνήσεις που επιτίθενται στους πολίτες τους και να οδηγήσουν στην ανατροπή τους.

ΠΗΓΕΣ:

Paul Lazarsfeld & Robert Merton: Mass Communication, Popular Taste and Organized Social Action, 1948.


Zeynep Tüfekçi: Twitter and Tear Gas: The Power and Fragility of Networked Protest, 2017.

Sakir Esitti: Narcotizing Εffect of Social Media, 2016.

Kirk Kristofferson, Katherine White & John Peloza: The Nature of Slacktivism: How the Social Observability of an Initial Act of Token Support Affects Subsequent Prosocial Action, Journal of Consumer Research, Vol. 40, Issue 6, 1149–1166, 2014.

Ryan Budish: Click to Change: Optimism Despite online Activism’s Unmet Expectations. Emory International Law Review, Vol. 26 (Issue 2), 2012.

Terence McDonnell, Sarah Neitz & Marshall Taylor: Armchair Citizenship and Ontological Insecurity: Uncovering Styles of Media and Political Behavior, 2023.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. USAID: United States Agency of International Development (Oργανισμός για τη διεθνή ανάπτυξη των ΗΠΑ): Στην πραγματικότητα είναι βραχίονας της CIA που εμφανίζεται ως φιλανθρωπικός οργανισμός στις χώρες που έχουν στοχοποιήσει οι ΗΠΑ. Οι σκοποί του USAID είναι οι εξής: να επιβάλλει τεράστιες ιδιωτικοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένου μέρους της βιομηχανίας πετρελαίου της χώρας-στόχου, να προωθήσει τους γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους των αμερικανικών εταιρειών, να μειώσει τον πληθυσμό και την αυτάρκεια της χώρας-στόχου, να διευκολύνει την τοποθέτηση αξιωματούχων της CIA, να ψηφιοποιήσει το νόμισμά της, να αποσταθεροποιήσει την αντίσταση στον αμερικανικό και τον συμμαχικό ιμπεριαλισμό, να δημιουργήσει πραξικοπήματα ή άλλες ταραχές κατά των κυβερνήσεων που αντιδρούν, καθώς και τα δικά του ΜΜΕ που εμφανίζονται ως «απολιτίκ» σε πάνω από 30 χώρες. 

Πηγή: aperopia.fr

«Bitter Watermellon» 

του Ανδρέα Ζαφείρη

στο ΘΕΑΤΡΟ 2510

Κάθε Σάββατο στις 21.15 & κάθε Κυριακή στις 19.00

 

Η Θεατρική Ομάδα 2510 παρουσιάζει το νέο έργο του Ανδρέα Ζαφείρη  «Bitter Watermellon». 

Ένα πολιτικό θρίλερ που εστιάζει στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, αναδεικνύοντας τις άγνωστες πλευρές της σύγχρονης τραγωδίας 

θέτοντας το σκληρό ερώτημα της επιλογής: τελικά, μήπως ακόμη και η αδράνεια είναι επιλογή στρατοπέδου;

Για 12 παραστάσεις, κάθε Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 19.00 στο ΘΕΑΤΡΟ 2510.

Λίγα λόγια για το έργο

Το Bitter Watermellon ξεκινάει σαν μια ερωτική ιστορία. Μια συνηθισμένη ερωτική γνωριμία, σε ένα bar του Λονδίνου. 

Και μια πρόσκληση για δείπνο στο σπίτι. Όλα κανονικά. Όλα; Έτσι φαίνεται, έως ότου η τραγική αλήθεια του μεγάλου κόσμου εισβάλλει βίαια

 και σπάζει σε χίλια κομμάτια τον εύθραυστο, γυάλινο μικρόκοσμο όλων.  Τώρα πια τίποτα  δεν είναι όπως φαίνεται. 

Από εκεί και πέρα οι αποφάσεις που καλούνται να πάρουν είναι πλέον αποφάσεις ζωής και θανάτου.

 

 

Σκηνοθετικό Σημείωμα: Το Watermelon είναι σύμβολο της Παλαιστίνης. Επειδή έχει τα χρώματα της σημαίας της, όπου 

αυτή απαγορεύεται χρησιμοποιείται σαν «υπαινιγμός» της.  Το Watermellon , με δυο L, δεν είναι ορθογραφικό λάθος. 

Είναι έμμεση αναφορά στο πικρό μέλλον του ανθρώπου που δεν θα αναμετρηθεί με την ιστορική αναγκαιότητα, δηλαδή την Ελευθερία.

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο- Σκηνοθεσία: Ανδρέας Ζαφείρης

Παίζουν: Ναταλία Πελέκα, Κουμούτσος Γιώργος

Αφίσα: Ανδρέας Ζαφείρης

Φωτογραφίες: Πάνος Χατζηστεφάνου

Επικοινωνία: Ελευθερία Σακαρέλη

 

Παραστάσεις:

Από 14/12 -19/1

Κάθε Σάββατο στις 21.15 & κάθε Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια: 70’

 

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 12€, Φοιτητικό – Ανέργων – ΑΜΕΑ: 10€ – Σύλλογοι: 7€

Για κρατήσεις θέσεων: 6906994725, 6976753141,6955445130

 

ΘΕΑΤΡΟ 2510: Θεμιστοκλέους 52, Εξάρχεια (μετρό Ομόνοια)

 

Social Media

Fb: https://www.facebook.com/groups/160315452935307

https://www.facebook.com/2510theatregroup

Ιnsta: theater2510

O υπαρχηγός της Πυροσβεστικής, Βασίλης Ματθαιόπουλος, στην πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι, απολογήθηκε σήμερα 14/1 ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου περιγράφοντας εκείνη την ημέρα ως «από τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου».

Σημειώνεται ότι ο κ. Ματθαιόπουλος αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για την διαχείριση της φονικής πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική το απόγευμα της 23ης Ιουλίου 2018.

Ο απόστρατος πλέον κατηγορούμενος που σε πρώτο βαθμό καταδικάστηκε σε εκτιτέα ποινή 5 ετών για εννέα θανάτους ανθρώπων στην θάλασσα, στην απολογία του επέρριψε ευθύνες στο τότε αρχηγό και συγκατηγορούμενο του Ιωάννη Τερζούδη και άλλους τότε επιχειρησιακούς επικεφαλής, λέγοντας πως «ασκούσα τον διοικητικό έλεγχο στο ΕΣΚΕ, τον πειθαρχικό έλεγχο, αξιολογήσεις προσωπικού. Για το επιχειρησιακό μέρος υπήρχαν ειδικές υπηρεσιακές διαταγές».

Ξεκινώντας την απολογία του ο κ. Ματθαιόπουλος είπε ότι:

«Θέλω να εκφράσω τη θλίψη, οδύνη, λύπη μου για τους τραυματίες, παθόντες, πληγέντες και τα συλλυπητήρια μου για τους συγγενείς των θυμάτων για εκείνη την ημέρα που ήταν συγκλονιστική, ήταν από τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου».

Συγκρίνοντας την μορφολογία της περιοχής της Κινέτας ,όπου είχε γίνει απομάκρυνση πολιτών νωρίτερα την επίμαχη ημέρα, με εκείνη στην φωτιά στο Νταού που κατέβηκε στο Μάτι, ο κατηγορούμενος ανέφερε ότι στην πρώτη περίπτωση λόγω της παλαιάς και της Νέας Εθνικής οδού και της μεγάλης έκτασης της παραλίας ήταν εφικτή η ασφαλής μετακίνηση κατοίκων . Αντίθετα , όπως είπε «στην φωτιά στο Νταού είχαμε μόνο την Μαραθώνος με πλάτος 20 μέτρα και πεύκα που σε πολλά σημεία οι κορυφές τους είτε έσμιγαν είτε ήταν πολύ κοντά.. Δεν ξέρω τι θα γινόταν, εάν θα είχαμε ή όχι περισσότερα θύματα. Που θα πηγαίναμε όλον αυτόν τον κόσμο, μήπως είχαμε περισσότερα θύματα;» Τόνισε ωστόσο ότι δεν ήταν δική του αρμοδιότητα να διατάξει οργανωμένη απομάκρυνση , αλλά ευθύνη του αξιωματικού του πεδίου.

Περιγράφοντας τις ενέργειες από το πρωί εκείνης της ημέρας, που ο δείκτης επικινδυνότητας πυρκαγιάς ήταν στο 4, ο κατηγορούμενος είπε «Στις 22/7/2018 βρισκόμουν στο ΕΣΚΕ διότι είχαμε αρκετές πυρκαγιές σε εξέλιξη και κυρίως στην Σκόπελο. Εγώ παρέμεινα άυπνος στο ΕΣΚΕ και το πρωί της 23ης άρχισαν πάλι οι εκδηλώσεις των συμβάντων. Ο αρχηγός ήρθε στο ΕΣΚΕ, έγινε σύσκεψη για πλήρη εφαρμογή β´ επιχειρησιακού σχεδίου. Στη σύσκεψη συμμετείχαμε,ο αρχηγός, εγώ, ο τότε αρχηγός του ΕΣΚΕ Ιωάννης Φωστιέρης, ο Διευθυντής του 199 Χρήστος Γκολφίνος, ο Διευθυντής του Κέντρου Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας Παντελεάκος, ο Αττικάρχης Αχιλλέας Τζουβάρας και άλλοι.Κατά την ημέρα της σύσκεψης διαβεβαιώθηκε πως θα υπάρχει και εναέρια επιτήρηση. Από ότι ενημερώθηκα πραγματοποιήθηκε απογευματινή επιτήρηση από σκάφος αερολέσχης». Είπε επίσης πως παρών στο ΕΣΚΕ εκείνη την ημέρα ήταν και ο τότε υπουργός Νίκος Τόσκας αλλά και ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Ιωάννης Καπάκης.

Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, ενημερώθηκε για την έναρξη της φωτιάς στο Νταού από τον συγκατηγορούμενος του Ιωάννη Φωστιέρη και αμέσως έγινε κινητοποίηση και συνεχείς επαφές του, με τους αρμόδιους για την άμεση μετάβαση δυνάμεων στο συμβάν. Όπως τόνισε δεν ήταν στην αρμοδιότητα του τα εναέρια μέσα "Η διαχείριση των εναέριων μέσων ήταν από την έγκριση του αρχηγού. Ο υπαρχηγός δεν έχει καμία μορφή αρμοδιότητας στη διαχείριση των εναέριων μέσων. Όταν ήμουν αρχηγός μόνο εγώ έκρινα πότε θα πετάξουν τα εναέρια".

Σε ότι αφορά την μη κινητοποίηση των πλωτών σκαφών της Πυροσβεστικής και τις βάρκες της ΕΜΑΚ για την διάσωση ανθρώπων που ήταν ώρες στην θάλασσα, ο κ. Ματθαιόπουλος ανέφερε ότι "η υπηρεσία στεγάζεται στον πέμπτο λιμενικό σταθμό με έδρα το λιμάνι του Πειραιά και είναι για την πυροπροστασία λιμανιού. Είναι υπηρεσία εκτός επιφυλακής. Δεν γνώριζα εάν είναι στελεχωμένα. Αν παίρναμε όλα τα πυροσβεστικά πλοιάρια, ίσως να μην λειτουργούσε το λιμάνι. Το πολύ να μπορούσε να φύγει ένα. Ο πλεύσιμος χρόνος για την επίμαχη περιοχή είναι γύρω στις τρεισήμισι ώρες. Οπότε θα έφταναν πολύ αργά..Οι βάρκες της ΕΜΑΚ χρησιμοποιούνται σε στάσιμα νερά μετά από πλημμύρες, σε νερά δηλαδή χωρίς κυματισμό. Επιπλέον δεν μπορούν να αξιοποιηθούν κατά τη διάρκεια της νύχτας". Τόνισε επίσης ότι ο ίδιος έμαθε ότι βρίσκονται άνθρωποι στην θάλασσα, στις οκτώμιση το βράδυ και ότι "δεν μου ζήτησαν πλοιάρια , ούτε το Λιμενικό, ούτε κάποιος από τους επικεφαλής".

Απαντώντας σε ερώτηση από έδρας, ο κατηγορούμενος είπε πως τότε υπήρχε πιλοτική εφαρμογή drone , τα οποία ωστόσο όταν επιχειρούν εναέρια πυροσβεστικά δεν ενδείκνυνται "Βλέπουμε τι έγινε αυτές τις ημέρες στην Καλιφόρνια. Άκουσα ότι συγκρούστηκε drone με εναέριο μέσο και ευτυχώς κατάφερε και προσγειώθηκε. Όπως άκουσα στις ειδήσεις η υπηρεσία εναέριων μέσων είπε ότι πτήση drone κατά τη διάρκεια της φωτιάς είναι επικίνδυνη".

Ο κατηγορούμενος ήταν ιδιαίτερα δριμύς με τον τότε αρχηγό τον κ. Τερζούδη, λέγοντας πως εάν ήταν εκείνος στη θέση του δεν θα έδινε εντολή για την εκτροπή του ελικόπτερου από τη φωτιά στο Νταού στη Μotor Οil. «Κατά την προσωπική μου άποψη δεν μπορούμε να πάρουμε εναέριο μέσο από την περιοχή που επιχειρεί. Εγώ εάν ήμουν αρχηγός δεν θα το έπαιρνα» είπε μεταξύ άλλων κατηγορούμενος.

«Είναι ανήκουστο να λέει ο Τερζούδης, ότι αφού ήξερε ο Ματθαιόπουλος να πάει να το πει στον Υπουργό. Τι θα μπορούσα να πω εγώ στον υπουργό ότι είναι λάθος; Εντολή του κ. Τερζούδη είναι. Εγώ είμαι ο πρώτος που έδωσα την κατάσταση των τηλεφωνημάτων εκείνης της ημέρας. Είχα πει ότι έγιναν κάποια τηλεφωνήματα πως κινδυνεύει motor oil και έτσι προέκυψε η εκτροπή» τόνισε, επίσης, ο κατηγορούμενος.

Η Εισαγγελέας υπέβαλλε πολλές ερωτήσεις στον κατηγορούμενο για την διάρθρωση των χώρων του ΕΣΚΕ, θέλοντας να μάθει αν υπήρχε αίθουσα,ως θάλαμος επιχειρήσεων,που παρευρίσκονταν όλοι οι επιτελικοι ώστε να ανταλλάσουν πληροφορίες από τους υφιστάμενους τους. Ο κατηγορούμενος απάντησε αρχικά πως εκείνη την ημέρα ήταν ο καθένας στο γραφείο του,με τον τότε υπουργό να βρίσκεται στο γραφείο του αρχηγού. Στην συνέχεια έδειξε φωτογραφία όπου απεικονίζονται οι επιτελικοι, τραβηγμένη ενόσω καίει η φωτιά στην Κινέτα και πριν ξεσπάσει η φωτιά στο Νταού Πεντέλης.

Κατηγορούμενος: Είναι τραβηγμένη στις 15.55, είμαστε όλοι μπροστά στην οθόνη..

Εισαγγελέας: Αυτή η φωτογραφία γιατί τραβήχτηκε;

Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω γιατί τραβήχτηκε 

Εισαγγελέας: Αναμνηστική; Τώρα θα γίνω κακιά: Ο κόσμος καιγόταν και εσείς βγάζατε φωτογραφίες;

Η εισαγγελική ερώτηση προκάλεσε αντίδραση του κοινού που χειροκροτώντας φώναζε "μπράβο" στην εισαγγελική λειτουργό. Μόλις η πρόεδρος ζήτησε να τηρηθεί τάξη από τους παριστάμενους, ο κατηγορούμενος είπε πως την φωτογραφίας " μπορεί να την τράβηξε κάποιος δημοσιογράφος". 

Νέα κυκλοφορία: Γιώργος Καρράς - Τα Υλικά Της Χαράς

 

Ο Γιώργος Καρράς, γνωστός από τη μουσική πορεία του με τις Τρύπες, ανακοινώνει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Τα Υλικά Της Χαράς», που περιλαμβάνει 10 τραγούδια σε ποίηση του Ανέστη Ευαγγέλου. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη Submersion Records και είναι διαθέσιμος σε βινύλιο, CD και digital download από την σελίδα της δισκογραφικής. Είναι επίσης διαθέσιμος για streaming σε όλες τις μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες: https://bit.ly/m/giorgoskarrasofficial

Το πρώτο πράγμα που μας καλωσορίζει στο νέο άλμπουμ του Γιώργου Καρρά είναι οι γνωστές μπασογραμμές του. Μπασογραμμές με ιστορία, παρόν και μέλλον. «Τα Υλικά Της Χαράς», ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του καλλιτέχνη, παρουσιάζει ένα πάντρεμα μουσικής και στίχων που σέβεται το παρελθόν και ταυτόχρονα υπόσχεται πολλά για το μέλλον. Οι στίχοι των ποιημάτων του Ανέστη Ευαγγέλου, λογοτέχνη που έζησε και δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη, αποτέλεσαν την έμπνευση για να γραφτεί η μουσική αυτού του άλμπουμ. Στίχοι που δέθηκαν άρρηκτα με τα φωνητικά, τις κιθάρες, το μπάσο, τα τύμπανα και τα πολλά ακόμα όργανα που ακούγονται στα «Υλικά Της Χαράς».

Με αυτό το άλμπουμ, ο Γιώργος Καρράς καταδεικνύει ότι δεν είναι μόνο «ο μπασίστας από τις Τρύπες» αλλά έχει μια αυτόφωτη μουσική οντότητα. Συνεργάζεται δε με ταλαντούχους μουσικούς από τη σκηνή της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που διαχρονικά αποδεικνύεται εύφορο οικοσύστημα της ευρύτερης ροκ σκηνής στην Ελλάδα.

Οι ερμηνείες του αποπνέουν ειλικρίνεια και μια αίσθηση αμεσότητας, ενώ κάνουν ξεκάθαρο το δέσιμο που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε αυτόν και τους στίχους του Ανέστη Ευαγγέλου. «Τη δύσκολη ώρα, πού θ’ ακουμπήσεις;» μας ρωτάει στο «Δίχως Καμιά Αυταπάτη» και νομίζεις πως είναι στο δωμάτιο και σου μιλάει. Η παραγωγή που έγινε στο στούντιο «Αρκαδικόν» στη Θεσσαλονίκη από τους Άγγελο Μπουρνά και Θεόδωρο Μπουρνά αναδεικνύει τα τραγούδια με τον καλύτερο τρόπο φέρνοντας τη σύγχρονη ματιά σε έναν ήχο δεκαετιών.

Τραγούδια με ροκ ραχοκοκκαλιά που δεν φοβούνται όμως να ενσωματώσουν μελωδίες επηρεασμένες από την παράδοση, όπως στο «Θηρίο Αγαπημένο», αλλά και πιο πειραματικούς ήχους, όπως το θέρεμιν στο «Ο Ιησούς Εγκαταλείπει Τον Πατέρα Του».

Ένα άλμπουμ που στο άκουσμα του όχι μόνο σε καλεί να το ακούσεις ξανά και ξανά αλλά επιπλέον φέρνει την προσμονή για το δημιουργικό μέλλον του καλλιτέχνη. Με «Τα Υλικά Της Χαράς» ο Γιώργος Καρράς ανοίγει έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο για τον εαυτό του, τους συνεργάτες του και τα άτομα που θα ανακαλύψουν τη δουλειά του.

Για τη δημιουργία του άλμπουμ, ο Γιώργος Καρράς έγραψε:

 

Τον καιρό που ολοκληρώνονταν οι ηχογραφήσεις για το άλμπουμ «Ασκήσεις Απλότητας», έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με ποιήματα του Ανέστη Ευαγγέλου*. Διαβάζοντάς το, αισθάνθηκα ότι ανακάλυψα ένα θησαυρό ποίησης. Μιας ποίησης τρυφερής, αληθινής, απροσποίητης. Με λόγο απλό που με κέρδισε αμέσως.

Η επίδρασή τους επάνω μου ήταν τέτοια ώστε δεν άργησα πολύ μέχρι να γράψω καινούρια μουσική σε στίχους του ποιητή. Διαμορφώθηκαν έτσι δέκα τραγούδια, τα οποία θα περιέχονται στον επόμενο δίσκο μου με τίτλο «Τα Υλικά Της Χαράς» που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε βινύλιο και σε ψηφιακές πλατφόρμες.

Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως την κυρία Ντίνα Παπαδοπούλου που μου εμπιστεύτηκε τα ποιήματα του συζύγου της και όσους με τίμησαν με τη συμμετοχή τους στη δημιουργία αυτού του δίσκου.

*Ο Ανέστης Ευαγγέλου, το πραγματικό επώνυμο του οποίου ήταν Παπαδόπουλος (1937-1994), υπήρξε ποιητής της Β’ μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε και έζησε στη Θεσσαλονίκη. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές και πεζά ενώ έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.

Γιώργος Καρράς - Φθινόπωρο 2024

 

Συντελεστές δίσκου:

Μουσική: Γιώργος Καρράς, Ποίηση: Ανέστης Ευαγγέλου, Παραγωγή: Άγγελος Μπουρνάς

Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Καρράς: ηλεκτρικό μπάσο, φωνή, Άγγελος Μπουρνάς: κιθάρες, φωνητικά, Γιάννης Βούλγαρης: τύμπανα, Ηρακλής Ιωσηφίδης: κοντραμπάσο, φωνητικά, μεταλλόφωνο, Λίλα Μανώλα: τσέλο, Δημήτρης Κριτσίμης: κλαρινέτο, Γιώργος Μπαντούκ Αποστολάκης: φυσαρμόνικα, Chris Duke: σαξόφωνο, Εύα Ντούρου: θέρεμιν, Βαΐτσης Χαρακοπίδης: γκάϊντα, Βαγγέλης Φιλαΐτης Χαχόλος: φωνητικά, Τάκης Μπόζογλου: φωνητικά

Χορωδία (στην «Αγάπη» και στα «Γυμνά Δέντρα»): Νατάσσα Δαλιάκα, Νίκος Κουσούλης, Ελευθερία Αγγελίτσα, Χρύσα Τουμανίδου

Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο «Αρκαδικόν» στη Θεσσαλονίκη με μηχανικούς ήχου τους Θεόδωρο Μπουρνά και Άγγελο Μπουρνά.

Μίξη ήχου: Άγγελος Μπουρνάς, Mastering:Θεόδωρος Μπουρνάς

Graphic Design: Νίκος Εξαρχόπουλος

Σύντομο βιογραφικό:

Ο Γιώργος Καρράς είναι μουσικός και συνθέτης με πολυετή παρουσία στην ελληνική ροκ σκηνή. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και βασικός συνθέτης του συγκροτήματος Τρύπες (1983-2001). Το 1993 κυκλοφόρησε το πειραματικό για την εποχή του αλλά πλέον θρυλικό «Υπέροχο Τίποτα» σε συνεργασία με τον Γιάννη Αγγελάκα. Το 2023 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, το ατμοσφαιρικό «Ασκήσεις Απλότητας». Ο τελευταίος του δίσκος «Τα Υλικά Της Χαράς» (2024) τον βρίσκει να επιστρέφει σε πιο οικείες φόρμες με 10 τραγούδια σε ποίηση του Ανέστη Ευαγγέλου που ωστόσο διατηρούν την αίσθηση πειραματισμού που τον διακρίνει.

Facebook           YouTube

 

Οι βράχοι κιμωλίας, τα θαλάσσια λιβάδια και τα ρηχά νερά της Βόρειας Θάλασσας φιλοξενούν έναν πολύχρωμο υποβρύχιο κόσμο. Ωστόσο, η υπεραλίευση αιώνων, η ρύπανση, η κλιματική αλλαγή και η διατάραξη του εδάφους όπου ο άνθρωπος έκανε έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο απειλούν με παρακμή και εξαφάνιση πολλά είδη ζώων. Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες λένε ότι υπάρχει λόγος για συγκρατημένη αισιοδοξία. Kai πράγματι, φάλαινες και τόνοι, αν και σε μικρούς αριθμούς, αρχίζουν να επιστρέφουν στη Βόρεια Θάλασσα .

Η υπεραλίευση της ρέγγας οδήγησε σε μείωση κατά 97% του συνολικού ζωικού πληθυσμού της Βόρειας Θάλασσας μεταξύ 1950 και 1980, σύμφωνα με μια μελέτη. Πολλά είδη παραμένουν σε κρίσιμο βαθμό απειλούμενα με εξαφάνιση. Μεταξύ αυτών είναι η πεσκανδρίτσα και ο μπακαλιάρος, αναφέρει και πάλι η έκθεση του 2023. Ο αριθμός των λεγόμενων βενθοπελαγικών ψαριών, τα οποία ζουν μακριά από τις ακτές, σε μεγάλα βάθη, έχει μειωθεί κατά 23% από το 1993.

"Η Βόρεια Θάλασσα είναι μια από τις πιο πολυσύχναστες θαλάσσιες περιοχές του πλανήτη. Υπάρχουν λίγα μέρη όπου ο συνδυασμός λειτουργεί όπως εκεί. Εδώ και αιώνες, η επιρροή των βιομηχανικών εθνών που εκμεταλλεύονται μια σε μεγάλο βαθμό κλειστή θάλασσα είναι αισθητή. Τα κράτη αυτά χρησιμοποιούν αυτή τη θάλασσα για εντατική ιχθυοκαλλιέργεια και υπεραλίευση. Αλλά το εκπληκτικό με τη φύση είναι πόσο γρήγορα μπορεί να ανακάμψει αν της δώσουμε μια ευκαιρία", δήλωσε ο Τόνι Τζούνιπερ από την κυβερνητική υπηρεσία Natural England.

Άγνωστοι οι λόγοι της επιστροφής

Τα τελευταία χρόνια οι περιβαλλοντολόγοι έχουν καταγράψει μεγαλύτερους αριθμούς δελφινιών και φαλαινών στα ανοικτά των αγγλικών ακτών. Αλλά ο λόγος για τον οποίο τα είδη αυτά επιστρέφουν στη Βόρεια Θάλασσα είναι άγνωστος, λένε οι επιστήμονες. Οι φώκιες, οι οποίες σχεδόν εξαφανίστηκαν από τη Βρετανία, αρχίζουν να αναπαράγονται και πάλι. Στο Νόρφολκ, είναι τοπική παράδοση για τους ανθρώπους να πηγαίνουν και να βλέπουν μωρά φώκιες τα Χριστούγεννα. Πέρυσι γεννήθηκαν εκεί τέσσερις χιλιάδες φώκιες, που ήταν αριθμός ρεκόρ.

"Ξέρουμε ότι οι φώκιες ευημερούν, πράγμα που είναι φανταστικό νέο, και ξέρουμε ότι αυτό ισχύει και για άλλα είδη στη Βόρεια Θάλασσα", δήλωσε η Μπεξ Λίμαν, από το Wildlife Trusts. "Σε πολλά μέρη στις ακτές του Γιορκσάιρ έχουμε δει και πάλι αριθμούς ρεκόρ δελφινιών τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι σαφές ότι έχουν άφθονο φαγητό. Επίσης, γεννούν μικρά, κάτι που είναι εκπληκτικό", δήλωσε ακόμη η Λίναμ.

Η Λινάμοβα πιστεύει ότι η αυστηρότερη νομοθεσία στη Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση ευθύνεται για την επιστροφή αυτών των ζώων. Πέρυσι, για παράδειγμα, η βρετανική και η σκωτσέζικη κυβέρνηση απαγόρευσαν την εμπορική αλιεία μικρών ειδών ψαριών που παρέχουν τροφή σε μεγαλύτερα ψάρια και θαλασσοπούλια. Και η Κοινή Αλιευτική Πολιτική της ΕΕ έχει θέσει όριο στην αλίευση ορισμένων ψαριών.

Αλλά δεν είναι όλοι αισιόδοξοι. "Στις μέρες μας όλοι ενθουσιάζονται όταν βλέπουν μια φάλαινα, μερικά δελφίνια... Έχουμε χάσει την ευκαιρία να τα δούμε σε μεγάλους αριθμούς. Από αυτά που βλέπουμε τώρα, δημιουργούμε ένα πρότυπο. Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά", δήλωσε η Κίρστεν Κάρτερ, υπεύθυνη για την κυβερνητική πολιτική σχετικά με τη θαλάσσια ζωή στη Βρετανία.

Πηγή: ct24.ceskatelevize.cz/

 

Οι ανατρεπτικές Σκιαδαρέσες έπειτα από τα συνεχόμενα sold out στον Σταυρό του Νοτου και τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους σε πολλά μέρη. συνεχίζουν τις παραστάσεις τους σε μουσικές σκηνές σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο!

Αναλυτικά το πρόγραμμά τους για τους επόμενους μήνες της χειμερινής περιόδου.

 

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου - ΛΑΡΙΣΑ / CIRCUS

Σάββατο 18 Ιανουαρίου - ΚΟΜΟΤΗΝΗ / ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΡΟΔΟΠΗΣ

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου - ΒΟΛΟΣ / CAFÉ SANTAN

 

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ / BLOCK 33

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου - ΞΑΝΘΗ / ΜΙΣΙΡΛΟΥ

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου - ΙΩΑΝΝΙΝΑ / ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΑΓΟΡΑ

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου - ΚΕΡΚΥΡΑ / 7 ΤΕΧΝΩΝ ΤΟΠΟΣ

 

Πέμπτη 20 Μαρτίου - ΧΑΝΙΑ / BRAS DE FRERES

Παρασκευή 21 Μαρτίου - ΗΡΑΚΛΕΙΟ / CINE STUDIO

Παρασκευή 11 Απριλίου - ΧΑΛΚΙΔΑ / ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

 

(Το πρόγραμμα ανανεώνεται συνεχώς και στην πορεία θα προστεθούν και άλλες ημερομηνίες)

 

Παραγωγή: Imaginart live

Insta: https://www.instagram.com/skiadaresess/

FB Page: https://www.facebook.com/skiadareses?locale=el_GR

Youtube: https://www.youtube.com/@skiadareses

Λιγότερο από μία εβδομάδα έχει περάσει από τότε που οι πρώτες φλόγες ξέσπασαν στο Λος Άντζελες, πυροδοτώντας τις καταστροφικές πυρκαγιές που μέχρι στιγμής έχουν κοστίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 24 ανθρώπους και έχουν μετατρέψει σε ερείπια εκατοντάδες σπίτια και επιχειρήσεις, ζημιές που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 50 δις.

Τώρα, και ενώ οι πυροσβέστες έδωσαν τεράστια μάχη το Σαββατοκύριακο για να θέσουν υπό έλεγχο τα δύο κύρια πύρινα μέτωπα (Palasides και Eaton) λόγω της βελτίωσης των καιρικών συνθηκών, οι μετεωρολόγοι προειδοποιούν για την επιστροφή των θυελλωδών ανέμων, που απειλούν, όχι μόνο να εξαπλώσουν ακόμη περισσότερο τα εν λόγω πύρινα μέτωπα, αλλά και να προκαλέσουν νέες εστίες φωτιάς.

Οι κάτοικοι του Λος Άντζελες παραμένουν σε κατάσταση συναγερμού και το ερώτημα που πλανάται είναι, πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και τι χρειάζεται ώστε οι δυνάμεις πυρόσβεσης να αποκτήσουν τον έλεγχο της κατάστασης.

Οι προκλήσεις των επόμενων ημερών

Όπως μεταδίδει το CNN, η κατάσταση παραμένει δραματική, με τις φωτιές στο Palisades και στο Eaton να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτες.

Οι θυελλώδεις άνεμοι Santa Ana, που αναμένονται να ενισχυθούν μέχρι την Τετάρτη (15/1), δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας και εφησυχασμού.

Τα 3 πύρινα μέτωπα

• Palisades: Η πρώτη φωτιά που ξέσπασε και η μεγαλύτερη στην περιοχή. Έχει καταστρέψει περισσότερα από 23.654 στρέμματα, περιλαμβάνοντας και την εύπορη γειτονιά Pacific Palisades. Βρίσκεται υπό έλεγχο κατά 14%.
• Eaton: Πλήττει το βόρειο τμήμα του Λος Άντζελες, κατακαίγοντας περιοχές όπως η Altadena. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη φωτιά στην περιοχή, με περισσότερα από 14.000 στρέμματα καμένα. Βρίσκεται υπό έλεγχο κατά 33%.
• Hurst: Καίει βόρεια του Σαν Φερνάντο, έχει επεκταθεί σε 799 στρέμματα και βρίσκεται σχεδόν πλήρως υπό έλεγχο.

Οι προηγούμενες πυρκαγιές Kenneth, Archer, Sunset, Lidia, Woodley και Olivas έχουν τεθεί υπό πλήρη έλεγχο.

“Χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα από τη φύση. Έχουμε τους πυροσβέστες, έχουμε και νερό, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι χρόνος“ δήλωσε στο αμερικανικό μέσο ενημέρωσης ο αναπληρωτής αρχηγός του Cal Fire, Μπράις Μπένετ.

Η πρόβλεψη του καιρού για τις επόμενες ημέρες είναι κρίσιμη.

Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία έχει εκδώσει “Red Flag Warning” για το Λος Άντζελες και την κομητεία Βεντούρα μέχρι την Τετάρτη, προειδοποιώντας για εκτεταμένη ξηρασία και ισχυρούς ανέμους, – ευνοϊκές καιρικές συνθήκες για την εκδήλωση και την εξάπλωση των πυρκαγιών δηλαδή – που αναμένεται να διαρκέσουν έως τα μέσα της εβδομάδας.

 

 

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι, ακόμη και αν οι άνεμοι κοπάσουν προσωρινά, η απουσία βροχοπτώσεων καθιστά την περιοχή εξαιρετικά ευάλωτη. Υπάρχει, ωστόσο, ελπίδα για μικρή πτώση της θερμοκρασίας και πιθανότητα ελαφριάς βροχής την επόμενη εβδομάδα.

Φωτιά στην Καλιφόρνια 2025 Chris Pizzello, File/AP Photo

Σημειώνεται ότι η Καλιφόρνια έχει βιώσει στο παρελθόν μερικές από τις φονικότερες πυρκαγιές στην ιστορία της, που διήρκεσαν μήνες.

Το 2020, η φωτιά North Complex έκαιγε για 109 ημέρες, καταστρέφοντας 319.000 στρέμματα, ενώ η φωτιά August Complex, την ίδια χρονιά, έκαψε πάνω από 1 εκατομμύριο στρέμματα μέσα σε 89 ημέρες.

Θα χρειαστούν ακόμα και χρόνια για την “επούλωση” της Καλιφόρνια

Οι προσπάθειες των τοπικών αρχών επικεντρώνονται τώρα στην κατάσβεση των πυρκαγιών, ωστόσο το τί θα ακολουθήσει στη συνέχεια αποτελεί εξίσου μεγάλη πρόκληση.

Μετά την κατάσβεση των φωτιών, η Καλιφόρνια θα βρεθεί αντιμέτωπη με την ανεύρεση των επιζώντων, την ταυτοποίηση των θυμάτων, την απομάκρυνση των τοξικών αποβλήτων, την αξιολόγηση των ζημιών και την ανοικοδόμησή της, ζητήματα τα οποία αναμένεται να διαρκέσουν μήνες ή ακόμα και χρόνια. Ο κυβερνήτης Γκάβιν Νιούσομ δήλωσε ότι η αποκατάσταση της περιοχής απαιτεί «έναν τιτάνιο συνδυασμό διαφάνειας, αποτελεσματικότητας και προσαρμοστικότητας».

«Οδηγώντας σε ορισμένες από αυτές τις περιοχές, κυριολεκτικά μοιάζουν με εμπόλεμες ζώνες. Υπάρχουν πεσμένοι πυλώνες ηλεκτρικού ρεύματος, καλώδια στον δρόμο. Υπάρχουν ακόμη εστίες που καπνίζουν. Δεν είναι ασφαλές. Θέλουμε να επιστρέψετε στα σπίτια σας, αλλά δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε μέχρι να είναι ασφαλές για εσάς», δήλωσε την Κυριακή ο Σερίφης της Κομητείας του Λος Άντζελες, Ρόμπερτ Λούνα.

Υπενθυμίζεται ότι περίπου 105.000 κάτοικοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό εντολή εκκένωσης και περίπου 87.00 βρίσκονται υπό προειδοποίησης εκκένωσης.

Φωτιά στο Λος Άντζελες AP PHOTO

Για να έχουμε μια εικόνα για το χρονοδιάγραμμα που ακολουθεί, αρκεί να εξετάσουμε τις πυρκαγιές που κατέστρεψαν την πόλη Λαχάινα στο Μάουι της Χαβάης, τον Αύγουστο του 2023, όπου μόλις αυτόν τον μήνα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες απομάκρυνσης συντριμμιών από τις κατοικίες ενώ ο καθαρισμός εμπορικών και δημόσιων ιδιοκτησιών αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 2025.

Ο επίσημος ιστότοπος Maui Recovers έχει δημοσιεύσει ένα «βραχυπρόθεσμο» σχέδιο αποκατάστασης για τα επόμενα ένα έως δύο χρόνια, ένα «μεσαίου χρόνου» σχέδιο, για τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια, και ένα «μακροπρόθεσμο» για έξι ή περισσότερα χρόνια.

Δεν μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι τα εν λόγω χρονοδιαγράμματα συμπίπτουν με αυτά που θα κληθεί να εφαρμόσει η Καλιφόρνια, ωστόσο γίνεται αντιληπτό ότι οι εργασίες που θα ακολουθήσουν την κατάσβεση θα χρειαστούν πολύ χρόνο μέχρι να ολοκληρωθούν.

“Η προσπάθεια της απομάκρυνσης των συντριμμιών θα ξεκινήσει μόλις οι επιθεωρητές εκτιμήσουν και καταγράψουν τις ζημιές σε χιλιάδες κατοικίες“, δήλωσε την Κυριακή ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ, στη δημοσιογράφο του CNN, Kyung Lah. Η πλήρης απομάκρυνση όλων των συντριμμιών και των τοξικών υλικών που άφησαν πίσω τους τα καμένα σπίτια και κτίρια ενδέχεται να διαρκέσει από έξι έως εννέα μήνες, σύμφωνα με τον Κυβερνήτη.

Κλιματική αλλαγή

Η ένταση και η συχνότητα αυτών των φαινομένων επιβεβαιώνουν ότι η κλιματική αλλαγή καθιστούν πιο ευάλωτες ολοένα και περισσότερες περιοχές του κόσμου.

Σύμφωνα με μια έκθεση της FEMA, η κομητεία του Λος Άντζελες είναι η πιο εκτεθειμένη στις φυσικές καταστροφές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι πυρκαγιές αυτές, όπως και οι καταστροφές του παρελθόντος, θέτουν επιτακτικά ερωτήματα σχετικά με την προετοιμασία, την πρόληψη και την προσαρμογή της περιοχής στις νέες συνθήκες.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα υπάρξουν νέες καταστροφικές πυρκαγιές είτε στην Καλιφόρνια είτε οπουδήποτε αλλού, αλλά πόσο προετοιμασμένοι θα είμαστε να τις αντιμετωπίσουμε.

Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα

«Το Συνέδριο για το Ιράν»

του Ivan Vyrypaev

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

 

Από τις 28 Δεκεμβρίου 2024

στο ΠΛΥΦΑ

 

Μετά από το «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» του Edouard Louis, που ανέβηκε για δύο σεζόν στο ΠΛΥΦΑ και το Θέατρο Προσκήνιο αποσπώντας το Βραβείο «Κάρολος Κουν»-Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής 2022/23 στην κατηγορία Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου και το 3^ο Βραβείο Σκηνοθεσίας στα 9^α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun 2023, καθώς και το «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη, την παραγωγή του ΚΘΒΕ που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα (Αμφί-θέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου, σε συμπαραγωγή με τον Πολιτιστικό Οργανισμό «Λυκόφως»), η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη το έργο του Ivan Vyrypaev, «Το Συνέδριο για το Ιράν», σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη.

Γραμμένο το 2018 και τοποθετημένο στη Δανία, τη χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, το έργο του Vyrypaev μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντώνται για να συζητήσουν το περίπλοκο Ιρανικό Ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ζήτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής.

- «Και τι να κάνω, λοιπόν;»

- «Ό,τι κάνουμε και οι υπόλοιποι – να κλάψεις και ν’ αγαπήσεις.»

Μέσα από έναν «πυρετικό» λόγο που περνά από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο του Vyrypaev αναζητά τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, συνδέοντας το «πολιτικό» με το «προσωπικό» και εμμένοντας στο δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει η έλλειψη επικοινωνίας και η απουσία αγάπης.

«Εντελώς ειλικρινά, δεν μπορούσα καλά καλά να βγάλω μιαν άκρη. Γιατί ζω;»

Τι σημαίνει να ζεις; Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ivan Vyrypaev

Μετάφραση: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου – Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Φωτογραφίες – Video – Γραφιστικός σχεδιασμός: ThatLongBlackCloud

Οργάνωση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου

Παραγωγή: Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

 

ΠΑΙΖΟΥΝ (με αλφαβητική σειρά)

Ελευθερία Αγγελίτσα, Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Γιώργος Κισσανδράκης, Άρης Λάσκος, Δημήτρης Μανδρινός, Μάριος Μάνθος, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Τρυφουλτσάνης, Νίκη Χρυσοφάκη

 

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: ΠΛΥΦΑ, Κτήριο 7Α, Κορυτσάς 39, Βοτανικός

Πρεμιέρα: Σάββατο 28 Δεκεμβρίου στις 20:30

Παραστάσεις:

 28 & 29 Δεκεμβρίου 2024, Σάββατο στις 20:30 και Κυριακή στις 20:00

 4 έως 28 Ιανουαρίου 2025, κάθε Σάββατο, Δευτέρα, Τρίτη στις 20:30 και Κυριακή στις 20:00

 1 & 2 Φεβρουαρίου 2025, Σάββατο στις 20:30 και Κυριακή στις 20:00

Διάρκεια παράστασης: 145’ (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 18€ κανονικό | 12€ μειωμένο (φοιτητών, ανέργων, ΑμεΑ, άνω των 65, πολυτέκνων) | 5€ ατέλεια (από το ταμείο του ΠΛΥΦΑ με σειρά προτεραιότητας, εφόσον υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις)

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/plyfa-to-synedrio-gia-to-iran/

Περισσότερα:

Facebook page / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.facebook.com/OrchestraTwnMikrwnPragmatwnLittleThingsOrchestra

Instagram / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.instagram.com/__littlethingsorchestra/

Facebook page / ΠΛΥΦΑ: https://www.facebook.com/plyfa.space

Instagram / ΠΛΥΦΑ: https://www.instagram.com/plyfa.space/

ΑΝΝΑ ΠΑΠΑΔΟΜΑΡΚΑΚΗ

Συνθήκες πολέμου επικρατούν στα νοσοκομεία κατά τις ώρες της εφημερίας, παραδέχεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, η οποία «ανακρούει πρύμνη» και προχωρεί σε νέες αλλαγές πάνω στις αλλαγές που ήδη ξεκίνησαν από την 1η Νοεμβρίου στο σύστημα εφημεριών των νοσοκομείων.

Με στόχο να μειωθεί ο χρόνος αναμονής στο 5ωρο αντί των 9 ωρών αναμονής που είναι ο μέσος όρος αναμονής σήμερα, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας θέτει 7 άξονες στη μεταρρύθμιση του συστήματος εφημεριών, το οποίο θα είναι έτοιμο τον Ιούνιο του 2026 και θα περιλαμβάνει ένα πλήρως ψηφιοποιημένο σύστημα με «βραχιολάκι», που θα «βλέπει» πού υπάρχουν καθυστερήσεις, ώστε να γίνονται διορθωτικές κινήσεις.

Καθημερινά στις εφημερίες των νοσοκομείων καταφεύγουν περίπου 2200-2500 ασθενείς

Αλλαγές στη διαχείριση του τραύματος προωθούνται από το υπουργείο Υγείας

Τις αλλαγές ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης και ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους, σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του τραύματος που βρίσκεται σε διαβούλευση. Υποβοηθητικά, η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Ειρήνη Αγαπηδάκη ανακοίνωσε ότι μπαίνουν στο σύστημα εφημέρευσης και τα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου που λειτουργούν στην Αττική, για την αποσυμφόρηση των νοσοκομείων από ηπιότερα περιστατικά, ενώ προβλέπονται και 300 ιατρεία για την εξυπηρέτηση περιστατικών σε ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.

Η αρχική αλλαγή της 1ης Νοεμβρίου, όπως παραδέχθηκε ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, επιβάρυνε σημαντικά τρία νοσοκομεία, το Ιπποκράτειο, το Λαϊκό και το «Γεννηματάς», και στην επιβάρυνση αυτή συνέβαλε και η εξαίρεση από την πρωινή εφημερία του Ευαγγελισμού, λόγω έργων που πραγματοποιούνται στο κεντρικό νοσοκομείο.

Ο κ. Θεμιστοκλέους επεσήμανε ότι καθημερινά στα νοσοκομεία καταφεύγουν περίπου 2200-2500 ασθενείς για την κάλυψη και ο στόχος είναι να γίνει διάχυση των περιστατικών, για τη μείωση του χρόνου αναμονής.

Στην κατεύθυνση αυτή, προωθούνται προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού, βελτίωση της κτιριακής υποδομής, ενίσχυση με ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, υποστήριξη των ασθενών από εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού, αλλαγές στις κτιριακές υποδομές των ΤΕΠ, διοικητικές αλλαγές και ψηφιακή αναβάθμιση των νοσοκομείων.

 

Τα Κέντρα Υγείας

Τα Κέντρα Υγείας Αλεξάνδρας, Ραφήνας, Ελευσίνας, Μεγάρων και Βάρης, λειτουργούν σε 24ωρη βάση, τα Κέντρα Υγείας Καλλιθέας και Αμαρουσίου λειτουργούν από τις 8 το πρωί ως τις 10 το βράδυ και τα Κέντρα Υγείας Περιστερίου Κερατσινίου από τις 7 το πρωί ως τις 9 το βράδυ. Σταδιακά τα Κέντρα Υγείας θα γίνουν 50 προσλήψεις επικουρικού προσωπικού.

Όπως τόνισε ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, τοιυλάχιστον το 1 από τα 3 περιστατικά που καταφεύγουν στις εφημερίες των νοσοκομείων, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν σε κέντρο υγείας και να μειωθεί δραστικά η ροή προς τα νοσοκομεία.

Σε ότι αφορά τα ψυχιατρικά περιστατικά, από 1ης Φεβρουαρίου μπαίνουν σε λειτουργία τα 7 περιφερειακά δίκτυα, χωρίς καμία αλλαγή στον τρόπο εφημέρευσης για το πρώτο εξαμηνο. Οι αλλαγές αφορούν την αναγκαστική νοσηλεία, με στόχο να νοσηλεύεται ο ασθενής όσο πιο κοντά στον τόπο κατοικίας του, ανέφερε ο υφυπουργός Δημ. Βαρτζόπουλος.

Προσλήψεις

Ο κ. Γεωργιάδης σημείωσε ότι εντός Ιανουαρίου θα γίνουν προσλήψεις επικουρικού προσωπικού με στόχευση σε κρίσιμα τμήματα όπως ΤΕΠ, ΜΕΘ και χειρουργεία. Σε συνεργασία με το υπουργείο Εργασίας προχωρεί η πρόσληψη 500 τραυματιοφορέων μέσω ΟΑΕΔ, ενώ προβλέπονται άλλοι 220 νοσηλευτές και άλλα 200 άτομα λοιπό προσωπικό και 100 γιατροί για τα ΤΕΠ της Αττικής.

Ο κ. Θεμιστοκλέους ανέφερε ότι στο πλαίσιο των ανακαινίσεων πενταπλασιάζονται οι χώρου του ΤΕΠ στο Αττικό νοσοκομεία από 1000 τετραγωνικά σε 5.000, ενώ το ίδιο γίνεται και στον Ευαγγελισμό, στο Ιπποκράτειο λειτουργεί το μισό ανακαινισμένο ΤΕΠ ενώ συνεχίζεται το έργο για το υπόλοιπο, όπως επίσης και στο Αγ. Σοφία. Παράλληλα, τα ΤΕΠ θα ενισχυθούν και με ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.

Ο Ερυθρός Σταυρός

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, στον προγραμματισμό περιλαμβάνεται και η βελτίωση των συνθηκών αναμονής των ασθενών στις εφημερίες, με τη συμμετοχή εθελοντών του Ερυθρού Σταυρού που θα φροντίζουν να βοηθούν τους ασθενείς σε αναμονή, υποδεικνύοντας τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσουν, την εύρεση καρέκλας να καθίσουν και την υποστήριξή τους σε ότι χρειάζονται κατά την αναμονή τους.

Στην ίδια κατεύθυνση στα ΤΕΠ θα λειτουργεί Wi-Fi και θα υπάρχουν τηλεοράσεις για την πιο άνετη παραμονή των ασθενών στο χώρο.

Διοικητικές αλλαγές

Στο πλαίσιο των συνολικών αλλαγών, περιλαμβάνονται διοικητικές αλλαγές στα ΤΕΠ ή άλλες μεγάλες παρεμβάσεις, για τη σωστή αντιμετώπιση του τραύματος, σε συνεργασία με Έλληνες καθηγητές του εξωτερικού. Στην κατεύθυνση αυτή, θα προβλέπεται συγκεκριμένη διαδικασία για την αντιμετώπιση του τραύματος (υπάρχει σε διαβούλευση σχετικό νομοσχέδιο), για την αναζωογόνηση και την ορθή αντιμετώπιση των επειγόντων, μέχρι και η λειτουργία των ελικοδρομίων, όπως επίσης και η δημιουργία ελικοδρομίων σε νοσοκομεία που σήμερα δεν διαθέτουν – προωθείται σχετική λύση σε συνεργασία με το ΓΕΕΘΑ.

Ψηφιακή αναβάθμιση

Τέλος, σε ενάμισυ χρόνο από σήμερα, ως τον Ιούνιο του 2026, θα έχει ολοκληρωθεί η ψηφιακή αναβάθμιση των νοσοκομείων. Στο πλαίσιο αυτό, θα τοποθετείται «βραχιολάκι» με QR code στους ασθενείς στα επείγοντα, οπότε θα είναι εμφανής η διαδρομή του στα τμήματα του νοσοκομείου, μέχρι την εισαγωγή του σε κλινική ή την έξοδό του από τα ΤΕΠ. Εκεί θα φαίνεται πού υπάρχουν καθυστερήσεις, για να μπορέσουν να υπάρξουν και οι ανάλογες βελτιώσεις

Ταυτόχρονα το νέο σύστημα θα επιτρέπει ο ασθενής να βλέπει στο κινητό ή στον υπολογιστή του πόσος είναι ο χρόνος αναμονής στα ΤΕΠ των νοσοκομείων που εφημερεύουν.

Το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί πιλοτικά σε 4 νοσοκομεία, Ευαγγελισμός, Ιπποκράτειο Κωνσταντοπούλειο και Λαϊκό, αν και δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί.

Πηγή: in.gr

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ reloaded

του Κώστα Λεϊμονή

 

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

 

Στον κεντρικό ρόλο ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης

 

Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Πρεμιέρα: Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2025

 

Η προπώληση ξεκίνησε!

 

 

«Το πρόβλημα ξεκινά από την στιγμή που η αξία του κοστουμιού ξεπερνά την αξία του ανθρώπου που το φορά.»

Το βραβευμένο έργο «Εκτός Ύλης reloaded» του Κώστα Λεϊμονή, μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε στην Αθήνα πριν 8 χρόνια και το θριαμβευτικό φετινό ανέβασμα στη Θεσσαλονίκη, επανέρχεται ανανεωμένο και δυναμικότερο, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση  στο ρόλο του Υπουργού. Πρεμιέρα 17 Ιανουαρίου 2025. 

Το έργο

Ένας βουλευτής, που έχει διατελέσει για χρόνια και Υπουργός ελληνικών Κυβερνήσεων, αποφασίζει να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να εγκαταλείψει μια για πάντα την πολιτική ζωή της χώρας. Έτσι, ετοιμάζεται να εκφωνήσει τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή, τη νύχτα της ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Έναν λόγο, που όμοιός του δεν έχει διαβαστεί ποτέ στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Αφού έχει αναλογιστεί τις πράξεις και κυρίως τις παραλείψεις του σε οικογενειακό και επαγγελματικό επίπεδο, εξομολογείται και παράλληλα απολογείται ενώπιον ενός λαού που τον πίστεψε, με την ελπίδα ότι –έστω και την τελευταία στιγμή–θα προλάβει να γίνει σύμμαχος της αλήθειας και υποστηρικτής μιας μεγάλης συγγνώμης, που έπρεπε να έχει ειπωθεί καιρό πριν. 

Σημείωμα σκηνοθέτριας

Όλα ξεκίνησαν, όταν έτυχε να διαβάσω ένα απόσπασμα του έργου στο ίντερνετ το 2015. Ενθουσιάστηκα! Ένας πολιτικός με κρίση συνείδησης; Ένας πολιτικός που θυσιάζει το χρήμα και την εξουσία στο βωμό της αλήθειας; Ένας πολιτικός που ξεπερνά τους φόβους και τον εγωισμό του και ζητά ταπεινά συγγνώμη από τον λαό που εξαπάτησε, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό που αλλοτρίωσε; Δεν είχα διαβάσει απλώς ένα πολιτικό κείμενο. Οι προεκτάσεις του δεν ήταν μόνο έντονα κοινωνικές, αλλά και βαθιά προσωπικές, γιατί όπως έχει πει και ο Ισοκράτης «Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτών που την κυβερνούν.»

Όσο θα βλέπουμε δίπλα μας ανθρώπους να σφαδάζουν κι εμείς, αντί να βοηθήσουμε, τους βγάζουμε φωτογραφία, όσο θα επιβραβεύεται στα ριάλιτι η αδιακρισία της κλειδαρότρυπας, όσο οι φυλές θα αποτελούν λόγο να χωρίζονται οι λαοί, κανείς μας δεν θα μπορεί να λέγεται άνθρωπος. Θα υπογράφει πλέον επίσημα την αποποίηση των ευθυνών του σε αυτή τη γη. Όποιο κύκλωμα μάς θέλει με χαμηλά το κεφάλι, τόσο πιο ψηλά πρέπει να το ορθώνουμε. Κάθε κύκλωμα, εξάλλου, έχει την αντίστασή του.

Έτσι, ένιωσα τότε ότι ένας τέτοιος λόγος οφείλει να ακουστεί. Κι επειδή το να ακουστεί από κάποιον πολιτικό ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αποφασίσαμε με τον Κώστα και τον Γεράσιμο να «έρθει το βουνό στον Μωάμεθ». Έτσι κι έγινε και το βραβευμένο έργο πρωτοείδε το φως θεατρικής σκηνής το 2016 στο θέατρο Αλκμήνη.

Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά από την πρώτη παρουσίασή του, επανερχόμαστε ακόμα πιο δυναμικά με το «Εκτός Ύλης reloaded» γιατί-δυστυχώς-ακόμα μας χρειάζεται απ’ ότι φαίνεται αυτός ο λόγος και η ανάγκη για αναμόρφωση, αρχικά ατομική κι έπειτα συλλογική, είναι επιτακτική.

Συγγραφικό σημείωμα

Το Εκτός ύλης αποτελεί προϊόν ενός πνιγμού, μιας ανάγκης για την αλήθεια, δεν έχει σχεδόν καμία επαφή με τον ρεαλισμό, διότι μιλά για αυτήν ακριβώς την αλήθεια όσο οξύμωρο κι αν αυτό ακούγεται. Έναυσμα της συγγραφής η αγανάκτηση και η αδήριτη ανάγκη να βρεθεί ένας ή μία πολιτικός επιτέλους, οι οποίοι κάποια στιγμή θα ξεχάσουν τα κομψά ρούχα που τους «τυλίγουν» και θα θυμηθούν τον άνθρωπο που κρύβεται μέσα σε αυτά. Μιλάμε καθημερινά για ανθρώπους και έχουμε ξεχάσει την ανθρωπιά στη γωνία.

Οι γενιές του ’80 και του ’90 έχουν υποθηκευτεί. Όμως μια υποθήκη δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και ξεπούλημα, όσο υπάρχουν ακόμη φωνές, όσο υπάρχουν λόγοι που κρατούν την αισιόδοξη φλόγα του «μήπως και...» αναμμένη κι αυτές οι φωνές μπορούν να βρουν τον εκφραστή τους μέσα από τα παιδιά. Τα παιδιά της Ελλάδας, τα οποία αυτή τη στιγμή βλέπουν τη χώρα σαν καιόμενο φοίνικα, που περιμένει με ανεξάντλητη καρτερία κάποια στιγμή να αναγεννηθεί. Μόνο αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα...

Χαίρομαι πολύ που θα δοθεί στο θεατρικό κοινό η ευκαιρία να δει τους κυβερνώντες, όπως θα έπρεπε να είναι. Οφείλεται μία «συγγνώμη» εδώ και χρόνια σε έναν λαό που δοκιμάζεται. Μέσα από αλλεπάλληλες διαπιστώσεις, βρίσκουμε και τις απαντήσεις για το τι θα πρέπει να κάνουμε ή να μην ξανακάνουμε, για να δούμε αυτόν τον τόπο, που ονομάζουμε πατρίδα, να ανθίζει.

Εκτός ύλης ξανά, λοιπόν. Αναγνώσεις, διαβουλεύσεις, χαρά, δημιουργία, έμπνευση και όλα αυτά για να προσπαθήσουμε να βάλουμε μία ψηφίδα στη συλλογική προσπάθεια αναδημιουργίας των συνειδήσεών μας.

Πόσες φορές έχει τύχει σε μία παρέα να μιλήσουμε λογικά, ειλικρινά και αληθινά και να παρεξηγηθούμε; Να πειράξουμε, επειδή πολύ απλά τολμήσαμε να πούμε όχι αυτό που νιώθουμε μόνο, αλλά αυτό που ισχύει. Όμως η πλειοψηφία δε θέλει την αλήθεια, δεν τη χρειάζεται. Κι έτσι μένουν κάποιοι γραφικοί να προσπαθούν να πείσουν τους μη γραφικούς ότι 1+1 δεν κάνει 3 αλλά 2, όχι γιατί έτσι μας έμαθαν στο σχολείο, αλλά γιατί έτσι αποδεικνύεται στην ίδια τη ζωή.

Ευχαριστώ όλη την υπέροχη ομάδα και τον Γεράσιμο που καταφέρνει και συγκινεί τις ψυχές μας κάθε φορά που το ερμηνεύει. Επίσης, ευχαριστώ θερμά το θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, που δείχνει έμπρακτα ότι αν η Τέχνη θέλει, μπορεί. Θα κλείσω με μία φράση από το αναθεωρημένο κείμενο, που κρύβει μέσα της αρκετό από τον πυρήνα του έργου: «Αν όλοι αγαπούσαμε όσο μισούμε, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.»

 

Το έργο είναι βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών

 

Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την περίοδο 2016-2018 (Θέατρο Αλκμήνη, Θέατρο Ιλίσια, περιοδεία στην Ελλάδα). Στις 27 Μαρτίου 2018, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, παρουσιάστηκε στον φυσικό της χώρο, μέσα στην Βουλή των Ελλήνων και το 2019 στις Βρυξέλλες και τη Στουτγκάρδη.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Κώστας Λεϊμονής

Σκηνοθεσία/Κοστούμια/Φωτισμοί: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Creative Agency: GridFox
Παραγωγή: Γίνονται έργα

 

Στο ρόλο του Υπουργού ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης

Μαζί του οι: Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Κωνσταντίνα Λάλου, Θανάσης Καφενταράκης

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος
Τηλ.: 2103418550

ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Από 17 Ιανουαρίου 2025
Παρασκευή και Σάββατο, ώρα 21.00
Κυριακή, ώρα 20.00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70 λεπτά  

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:
https://www.ticketservices.gr/event/mcf-ektos-ylis-reloaded/

& Ταμεία Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννη

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κεντρικό Διάζωμα: 20€ κανονικό, 18€ μαθητικό/ φοιτητικό/ ανέργων/ πολυτέκνων/ άνω των 65/ ομάδες άνω των 20 ατόμων

Πλαϊνά Διαζώματα:  18€ κανονικά,  15€ μαθητικό/ φοιτητικό/ ανέργων/ πολυτέκνων/ άνω των 65/ ομάδες άνω των 20 ατόμων